Bilinmeyen zamandaki karanlık gecede,sessizliği hafif ve hızlı ayak sesleri bozdu.Uzaktan bakınca ayak seslerinin sahibi sadece bulanık bir şekilde gözüküyordu.Sadece bir siluet olarak...Etraf garip garip yapılarla doluydu.Öyle gariptiler ki ne oldukları belli olmuyordu.Sadece eğri büğrü şekillerden olşan korkunk yapılar.Derken aniden yağmur yapmaya başladı.Ama bütün bunlar koşan kişiyi durdurmadı,aksine hızlandırdı.Çevresindeki hiç bir şeye dikkat etmiyormuş gibiydi.Tek yaptığı koşmaktı nedeni belirsiz olsa da.
Karanlığın içinden bir çift ayak sesi daha duyuldu.Ama bu sesler önceki gibi aceleci değildi.Ayak seslerinin sahibi gayet rahat bir tavırla,sakin sakin yürüyordu.Yüzünde ise sanki avını izleyen bir yırtıcın ifadesi vardı.
"Buldum seni.."dedi korkunç bir sesle.Sesinde garip bir şey vardı.Anlaşılamayan bir şey."Artık kaçamazsın".Pis bi şekilde gülümsedi.Gülümsemesi hayra alamet değildi,hiç bir zaman olmamıştı ve hiç bir zaman da olmayacaktı.O Avcı'ydu.Gülümsediği zaman birilerinin başına mutlaka kötü bir şeyler gelirdi,kesinlikle...Yavaşça durdu ve varlığını hissedilemez hale getirdi,avının artık onu farketmemesi için.İşe yarayacağından emindi,herzaman işe yaramıştı.Nitekim öyle de oldu.
Kaçan insan aniden durdu.Ürkek bir şekilde etrafına bakındı.Kalbi korkuyla dolmuştu.Şimdiye kadar hiç hissetmediği bir korkuyla.Bu duygularla etrafına bakınıyor,sanki bir şeyden emin olmak istiyor gibiydi.Evet artık emindi,Kurtulmuştu!Sevinç içinde bir köşeye sindi."Kurtuldum,kurtuldum,kurtuldum,kurtuldum...."Sadece bunları söylüyordu.Gerçekten kurtulduğunu,eski hayatına geri dönebileceğini düşünüyordu.KAlbini kaplayan korku ve ümitsizliğin yakında kaybolacağını düşünüyordu...Halbuki ne kadar da yanılıyordu.O,çoktan yakalanmıştı.Çoktan kayıptı...Onun için kurtuluş yoktu..
Kurtulduğunu düşünerek Tanrı'ya dua ediyordu.Hem dua ediyor hem de ağlıyordu.Yüzü yaşadığı şeylerden dolayı allak bullak görünüyordu ama genede mutluydu ve gene de dua ediyordu."Tanrım,teşekkürler,teşekkürler,teşekkürler...."Yaşlı gözlerle ve boğuk bir sesle söylediği bu şeyler Avcı2yı daha da heycanlandırdı.Gülümseme si daha da arttı.Artık avının tam önündeydi.Artık onun korkusundan daha fazla zevk alabilirdi.Evet yapacaktı.Bu duygularla varlığını ortaya çıkardı ve"Tanrı'ya boşuna teşekkür ediyorsun."dedi
Adamın yüzü tekrar allak bullak oldu.KAlbindeki kordu alevlenmişti.Yeniden...
"Neden...neden bunu yapıyorsun...BEN SANA NE YAPTIIMM!!''diyebildi sadece.Bu zavallı haliyle ve korku dolu yüreğiyle ancak bunları söyleyebilmişti.Bu söylediklerikalbindeki drin korkunun bir ifadesiydi.Avcı,avına ifadesiz bir suratla baktı.İfadesiz ve kayıtsız..."Var olman yeterli bir sebeb...Beni tiksindiriyorsunuz.Hepiniz..."avın gözleri korkuyla açıldı.Avcı elini kaldırdı ve...
Uzaktan birinin acı dolu çığlığı duyuldu.
Paz Eyl. 13, 2009 1:42 pm
renklendirmen çok güzel olmuş! Betimlemelerini çok sevdim doğrusu. Olay akıcı ve anlatımın; olayın heyecanını hissettiriyor. Lal Mirch'in kurduğu takımdan biri olabilirsin 
