Harazaki Shigeru

Karlaxle'nin nefesi acı dolu güç soluklar halindeydi ve alnında taze kandan oluşan bir çizgi uzanmaktaydı. Paldır küldür ağaca doğru koşturdu ve cücenin ardından tırmanmaya başladı. İkisinin birleşen ağırlıklarına dayanamayan kökler kaymaya başladı. Tırmandıkları her bir santimde başka bir santim kaybediyor gibiydiler. En sonunda Nukas, Talneror'un elini kavrayıp yukarı çıkmasına yardım etmeyi başardı. O anlığına kendi güvenlikleri sağlama alındığı için, endişeyle dönüp dostlarına baktılar.
Auvry canavarlardan üç tanesiyle dövüşüyordu ve arkasından daha da fazlası gelmekteydi. Karlaxle ağacın üzerinde tünemiş olduğu yerden aşağı atlamayı ve elfin yanında ölmeyi düşündü. Ama dostları kontrol etmek için periyodik aralıklarla dönüp bakan Auvry, barbarın tereddüdünü fark etti ve aklını okudu. "Çık!" diye haykırdı. "Senin gecikmenin bir yardımı olmaz!"
Karlaxle duraksayıp bu eniri kimin verdiğini düşündü. Auvry'e duyduğu güven ve saygı, arbedeye geri katılma konusundaki içgüdüsel isteğine üstün geliyordu. Küçük toprak parçasının tepesindeki Nukas ile Talneror'a katılmak için istemeye istemeye tırmandı.
Troller, elfi yanlardan sarmak için ilerliyor, dört bir yandan pis pençelerini ona doğru savuruyorlardı. Dostlarının, üçünün de, sesini duyabiliyordu. Oradan uzaklaşıp kendilerine katılması için ona yalvarıyorlardı. Fakat elf, canavarların onun yolunu kesmek için çoktan arkasına geçmiş olduklarını biliyordu.
Yüzünde bir gülümseme belirdi. Gözleri birden alev aldı.
Ulaşamadığı tepeciğin ve dehşete kapılmış dostlarının aksi yönüne, trol kalabalığının içine hücum etti.
Bununla birlikte, üç yoldaşın elfin akıbetini düşünmek için pek az zamanları oldu, çünkü onlara ulaşmak için pençelerini savuran troller kısa bir süre sonra amansız bir şekilde çullanıp dört bir taraflarından saldırdılar.
İçlerinden en ölümcülü Karlaxle idi, kudretli savaş çekicinin her bir darbesiyle tepenin kenarından aşağı başka bir trol uçuruyordu. Ama daha nefes alacak vakit bulamadan yerini bir başkası dolduruyordu.
Küçük gürzüyle savaşan Nukas, aralarında en az etkili olanlarıydı. Troller yaklaştıkça bütün gücüyle parmaklarına, dirseklerine hatta kafalarına vurdu. Ama sıkı sıkıya tutunan canavarları yerlerinden söküp atamıyordu. Canavarlardan herhangi biri tepeciğin en üstüne geldiğinde, ya karlaxle'ınya da Talneror'un kendi savaşını bırakıp yaratığı aşağı savurması gerekiyordu.
Tek bir darbede bile başarısız olurlarsa yanlarında, tepeciğin en üstünde hazır bir trol bulacaklarını biliyorlardı.
Sadece birkaç dakika sonra bir felaket patlak verdi. Bir başka canavar tepeye tırmanırken, Talneror Nukas'a yardım etmek için hızla döndü. Cücenin baltası net bir şekilde kesti.
Çok net bir şekilde. Trolün boynuna dalıp içinden geçti ve yaratığın başını gövdesinden ayırdı. Fakat canavarın kafası tepenin üzerinden düştüğü halde vücudu tırmanmayı sürdürdü. Nukas geriye doğru düştü, tepki veremeyecek kadar dehşete kapılmıştı. "Karlaxle!" diye seslendi Talneror.
Barbar hızla döndü, kafası olmayan düşmanına şaşkınlıkla bakacak kadar bile yavaşlamadan çekicini yaratığın gövdesine yapıştırıp onu tepeciğin üzerinden aşağı uçurdu.
Kenara iki el daha tutunmuştu. Karlaxle'in olduğu köşede bir trol, tepeye varmak için yolun yarısından fazlasını tırmanmıştı. Ve arkalarında, daha önce Talneror'un olduğu yerde, üçüncü bir trol tepeye çıkmış, savunmasız buçukluğu ezmeye çalışıyordu.
Nereden başlamaları gerektiğini kestiremiyorlardı. Tepeyi koruyamamışlardı. Hatta Karlaxle, gerçek bir savaşçı olarak ölmek ve iki dostunun küçük parçalara ayrılışını izlemek zorunda kalmamak için aşağıdaki güruhun ortasına atlamayı bile düşündü.
Ama aniden, buçukluğun tepesindeki trol, sanki bir şey onu arkadan, çekiyormuş gibi dengesini kaybetti. Bacaklarından biri büküldü ve canavar geriye doğru düşüp görünürden kayboldu. Auvry, o kendisinin üzerinden düşerken kılıcını yaratığın baldırından çekip çıkarttı. Sonra çevik bir şekilde tepenin üstüne doğru yuvarlandı ve ödü patlamış buçukluğun hemen yanında ayağa dikiliverdi. Pelerini yırtık pırtık olmuştu ve birçok yerinde kan çizgileri elbisesini lekeliyordu.
Ama hala gülümsüyordu ve mavi renkli gözlerindeki alevler, işinin hiç de bitmemiş olduğunu söylüyordu. Ağzı bir karış acık kalan cüce ile barbarın arasından bir ok gibi geçip bir sonraki trolü biçti ve yaratığı hızla aşağı düşürdü.

Çok özenle hazırladığım bir rpdir.Yaklaşık 4 günümü almıştı;Fantasy rp tarzındadır.

Bunu başa yazmasaydın çok güzeldi bence

sildim

Yok ama normal zamanda yazamayacağını şahsen anlamış oldum Mesela ben kendi Rp'mi 20 dakikada yazmıştım

kurgu 3 dakikada oluştuda,kelime grupları ve yazım stili çok zamanımı aldı 2 kez en baştan yazdım ondan 3-4 gün sürdü yoksa bir rp için harcamam zamanımı o kadar.

Kararı ben vermeyecem nasıl olsa Nese, benim takıma fuku-taichou olabilirsin istersen

Eğer bana takım verilmezse olurum.

Sana takım verilebileceğini sanmıyorum.Sanırım en üst rütbeler verilmemeye başlandı.Ama oladabilirsin.Bilemiyorum...

Bana fuku taichouluk gibi gelio ama neyse...

Banada öyle geliyo...Hatta normal shinigami veya 1.asistan bile olabilir

Nese benim takımıma gelecek

Kurgun garip ama güzel. Yazıları renkli yazsaymışsın daha iyi olurmuş. Ama boş ver Betimlemelerin güzel ama biraz yetersiz gibi :S 5. Takımın Fuku-Taichou'susun.

Renklendirme neden bu adkar önemli anlamıorum

len bu senin multinmi xD

Colonello demiş ki:

Renklendirme neden bu adkar önemli anlamıorum

Hani okulda bazı insan tipi vardır, senin ödevin daha güzeldir ama iğrenç yazarsın yazı tipi olarak...O da gelir sana gösterir, benimki daha güzel diye.Ama o 50 alır sen 85...Hesap o işte XD

hehe güzel anlatım için teşekküre ederim yağız sana katılıorum
BAZI RENK ADMİNLERİDE O 50 ALAN ÇOCUK

bEn bu konuyu kilitlememiş miydim?!

Konuyu saptırmayalım !
rütbesi verildiğine göre fazla konuşmaya gerek yok